ما و رئیس جمهور
قبل از انتخابات داشتم به این فکر می کردم هر کدام از این آقایان نامزدها اگر به پاستور راه پیدا کنند چه اتفاقی خواهد افتاد. یعنی سناریوی روی کارآمدن هر کدام را تصور می کردم. دلم گرفت. کمی هم ناامید شدم. چون با تصور خودم حکمرانی هر کدام از آقایان نامزد با چیزی که شایسته ملت ماست فاصله بسیار زیادی دارد. به هر حال نامزد منتخب مردم مشخص شد. با انبوه کارهای روی زمین مانده ای که بر عهده اش است. احتمالا از الان هر کدام از شما که شاید برای فلان نامزد تبلیغ کرده بودید به دنبال کارخودتان می روید.
به نظرم اولا هر کدام از آقایان نامزد با مدل مطلوب خود یعنی رئیس جمهور نظام جمهوری اسلامی در دهه عدالت و پیشرفت فاصله زیادی دارند. این نیازمند آن است که منتخب مردم از تیم مشاوره ای بسیارقوی و از عقول خردمند و دلسوز زیاد استفاده کند تا بتواند خلا خود را پرکند.
ثانیا ما از تجربه دولت آقای احمدی نژاد باید عبرت بگیریم. صرف نظر از اینکه چه دولتی به پاستور راه یافته است به جای اینکه کنار بایستیم و نگاه کنیم یا به قطار در حال حرکت دولت سنگ پرتاب کنیم، دلسوزانه و عاقلانه از انحراف این قطار جلوگیری کرده و شتاب آن را زیاد کنیم. قطعا این قطار حرکت می کند ...
ثالثا باید به دنبال تربیت رئیس جمهور باشیم. این مدل که نزدیک انتخابات یکی از آقایان را تشویق کنیم یا برایش امضا جمع کنیم تا در انتخابات نامزد شود و بعد برایش رای جمع کنیم خیلی مفید نیست. البته من که این کار را نکردم! ما باید رئیس جمهور و مسئولان عالی را تربیت کنیم. و الا ناچاریم با ضعف های روسای کم سواد و ضعیف سروکله بزنیم. آمریکا دانشگاه حکمرانی دارد. آنها برای مدیران خود برنامه دارند. این وظیفه در کشور ما بر عهده دانشکده های مدیریت و علوم اجتماعی است که متاسفانه در یک فضای فانتزی به سر می برند. به قول یکی از اساتید( آقای دکتر پورعزت) به دانشجویان مدیریت دولتی می گفتند شما باید طوری درس بخوانید و تلاش کنید که شایستگی ریاست جمهوری را در خود ایجاد کنید اما هیچ وقت آرزوی رئیس جمهور شدن در سر نداشته باشید.
و آخر
این انتخابات اثبات صداقت و مظلومیت نظام جمهوری اسلامی برای کسانی است که می گفتند انتخابات در ایران آزاد نیست... در انتخابات تقلب شده است...در انتخابات تخلفات گسترده شده است...
و به قول همان استاد فرزانه این حماسه سیاسی، محبت و مودت امت و امام را گرمتر کرده است و این بزرگترین سرمایه است.
دوست